کد مطلب:36164 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126

(و ایك ان توجف بك مطایا الطمع فتوردك مناهل الهكله)

«و پرهیز از اینكه مركب بی مهار طمع و آز تو را به شتاب برده و در آبشخورهای هلاكت وارد سازد»

[صفحه 201]

در این عبارت شریف، طمع را تشبیه به مركبی بی عنان كرده كه در كمال سرعت و بدون اعتدال، آدمی را برده، در پرتكاه خطرناكی می اندازد كه راه نجاتی ندارد، و در كنار چشمه ساری كه آب هلاكت و بدبختی از آن فوران می كند فرود می آورد. باید كوشش كرد و جلو این مركب بی عنان و زمام گسیخته را گرفت كه قطعا خطرناكتر از آن اسب یا شتر بی مهار و عصبانی است كه راكب خود را به نابودی می كشاند. و راستی كه هیچ چشمه سار هلاكتی بدتر از زوال ایمان انسان نیست و طبق روایتی كه از حضرت امیر نقل شده و بر حسب تجربه- طمع، ایمان انسان را زائل می كند چنانكه ورع موجب بقاء و قوت ایمان آدمی است.

صفحه 201.